Έχουμε μπει για τα καλά στον 21ο αιώνα.
Οι άνεμοι αλλαγής στο κοινωνικό αλλά και το παγκόσμιο στερέωμα είναι εμφανείς.
Βρισκόμαστε στην αρχή μιας «νέας» εποχής.
Για τα περισσότερα θέματα που απασχολούν τις κοινωνίες προβάλλει η ανάγκη να επανεξεταστούν σε νέα βάση ή εξ αρχής.
Οι δυνάμεις «της αλλαγής» μοιάζουν αδύναμες να φέρουν την νέα ελπιδοφόρα εποχή, κάνοντας την υπέρβαση, ανατρέποντας την κουλτούρα της παρακμής και επανατοποθετόντας τα διλήματα στα πεδία της ιδεολογίας και του μετασχηματισμού της κοινωνίας.
Η κρίση έχει γενικευτεί. Εμφανίζεται μεν στην οικονομία αλλά έχει σαφείς προεκτάσεις στο πολιτικό σύστημα, τις κοινωνικές σχέσεις, τον πολιτισμό, την κουλτούρα, την παιδεία, το περιβάλλον. Είναι μία ολική κρίση που τροφοδοτεί συνεχώς όλα τα πεδία και ανακυκλώνεται.
Τα παγκοσμιοποιημενα φαινόμενα, κοινωνικά και περιβαλλοντικά, έχουν την τάση να γίνονται ανεξέλεγκτα.
Οι δυνάμεις της συντήρησης, με την προάσπιση του συστήματος, φαίνεται να κερδίζουν τη μάχη των αγορών, όχι όμως και την μάχη των ιδεών.
Στο περιβάλλον, τα τελευταία χρόνια, δοκιμάστηκαν πολλές πολιτικές «αειφορίας», «προστασίας», «ολοκληρωμένης ανάπτυξης», από ποικίλες δυνάμεις και φορείς.
Στη νέα εποχή, της δεύτερης δεκαετίας, του καινούργιου αιώνα, αυτές δεν αρκούν. Οπου, μονότονα, συνεχίζουν να εφαρμόζονται αποτυγχάνουν. Αναζητούνται νέες στρατηγικές με σχέδιο και προοπτική.
Η Πίνδος συνεχίζει να απειλείται.
Το περιβάλλον γενικότερα βρίσκεται σε κίνδυνο.
Εμείς δεν αποτελούμε εξαίρεση.
Τίποτα δεν μένει ακίνητο. Η αλλαγή του, η μετάπτωσή του, ο μετασχηματισμός του, έχει τη σφραγίδα της ανθρώπινης παρέμβασης.
Με όλες τις εκδοχές και τις επιρροές.
Η Πίνδος και ότι περιβάλλει γενικότερα την ευρύτερη περιοχή του Εθνικού Πάρκου, μπορεί σήμερα να διασωθεί εφόσον εφαρμοσθούν καλά σχεδιασμένες πολιτικές: για την αναβίωση της απασχόλησης, για την διάσωση των ιστορικών & πολιτισμικών της στοιχείων και για την ανασύσταση/ανάπτυξη των αγροτο-κτηνοτροφικών εκμεταλλεύσεων.
Στα υπόλοιπα πρέπει να υπάρξει, κατ’ αρχή, γενικευμένη αυτοσυγκράτηση και πλήρης έλεγχος.
Έρευνα για τα δομικά χαρακτηριστικά μιας διαφορετικής και μιας άλλης πορείας πρέπει να γίνει με κάθε προσοχή, λεπτομέρεια και σε βάθος.
Σκοπός της έκδοσης είναι η διαμόρφωση προϋποθέσεων ώστε να πραγματοποιηθούν όλα τα παραπάνω. Εξάλλου «πρώτα πρέπει να ερμηνεύσουμε σωστά τον κόσμο που μας περιβάλλει ώστε να δώσουμε απαντήσεις στα κρίσιμα ερωτήματα που μας θέτει».
Η σύμπτυξη ενός κοινωνικού ρεύματος, που θα απαιτήσει μια διαφορετική προοπτική, πρέπει να έχει όλα εκείνα τα υλικά ερεθίσματα και τις εικονικές παραστάσεις, ώστε να προκύψει η αδήριτη ανάγκη.
Σε όλους μας, η Πίνδος μιλάει στο «είναι» μας, με τον τρόπο της.
Η εικόνα της εποχής και η εποχή της εικόνας,
Η Φύση με τις εικόνες της και ο πολύ-εικονισμός της Φύσης,
Η ανθρώπινη ιστορικότητα και ο ιστορικά πολυαναγεννημένος πολιτισμός της Πίνδου,
είναι μόνα τους και όλα μαζί, δομικά στοιχεία του χώρου, που εξελίσσεται, ανθιστάμενος κάθε φορά στις εποχικές προκλήσεις της παντοειδούς ενσωμάτωσης.
Η Πίνδος δεν αποτέλεσε ποτέ μνημειακό, μουσειακό, περιχαρακωμένο, απαγορευμένο, απροσπέλαστο χώρο.
Ζούσε και αναπτύσσονταν, πάντα, μαζί με τον «άνθρωπό της», με τις κοινωνίες της, που αποτελούν συστατικό-αναπόσπαστο στοιχείο της φυσιογνωμίας της και της ύπαρξης της. Είναι η ταυτότητά της. Όταν τα αποκόπτεις από αυτήν, δεν είναι μπορείς να την εννοήσεις. Όταν τα αγνοείς, δεν την περιγράφεις σωστά και όταν τα αποχωρίζεσαι, νοιώθεις να τη χάνεις από μπροστά σου και να την βρίσκεις μόνο στις μνήμες σου! Από αυτό σήμερα κινδυνεύουμε.
Το Ζαγόρι, τα Ορεινά Γρεβενά, το Βόιο και τα Κονιτσοχώρια εκπέμπουν στους αιώνες τους, πολύμορφες, ανομοιόμορφες αλλά και αλληλοσυσχετιζόμενες επικοινωνούσες θαυμαστές κοινωνικές συλλογικότητες. Απλές, φτωχικές, λιτές και απέριττες, αμόλυντες, φυσικές, αριστοκρατικές μέσα στην πρωτόγονη ομορφιά της φύσης.
Η φύση τις έδωσε τον χαρακτήρα “της” και αυτές ταυτίστηκαν με την Φύση “τους”. Ήταν η ανταπόδοση.
Η κρίσιμη αυτή σχέση που αποτυπώνει την «ελληνικότητα» του χώρου και τον σεβασμό στη φύση απειλείται από τους φίλους της «αστυφιλίας», τους επισκέπτες της στιγμής και της εποχής, την ισοπέδωση της οικονομίας των αγορών και της πλανητικής αλλαγής. Όλα τα κακά μαζί. Κρίσιμη εποχή, λοιπόν. Σταυροδρόμι.
Όλα αυτά τα αναζητούν, ακόμη, όσοι και σήμερα λατρεύουν την αυθεντικότητα της Πίνδου. Και στη Φύση και στον Άνθρωπο. Και είναι, είμαστε, πολλοί.
Την ανακαλύπτουν ακόμη όσοι φτάνουν από τα πέρατα του κόσμου, την φροντίζουν όσοι την αγαπούν πραγματικά χωρίς ιδιοτελείς σκοπούς, ανυψώνοντας τις βασικές αξίες της ζωής πάνω απ’ όλα, χωρίς χημικο-κατασταλτικές αλλοιώσεις ή παρεμβατικές ψευτοτεχνικές αναπλάσεις.
Και πράγματι είναι αλήθεια : Αυτό το γεγονός ήταν και η βασική αιτία που έλυσε όλες τις δυσκολίες, εμπόδια, αμφιβολίες ανάμεσα σ’ όλους αυτούς που συμμετέχουν με τις φωτογραφικές προσφορές τους σ’ αυτή την έκδοση. Άνθρωποι απ’ όλες τις χώρες του κόσμου συντρέχουν και συμμετέχουν στο άκουσμα του μηνύματος : Να κρατήσουμε την Πίνδο αυθεντική.
Ευχαριστώ θερμά και από την καρδιά μου όλους όσους συμμετείχαν στην έκδοση αυτή. Έβαλαν με τη συμμετοχή τους ένα μικρό αλλά στέρεο λιθαράκι στο να οικοδομηθεί μία σχέση εμπιστοσύνης ανάμεσα μας. Αποτελεί όμως και ένα φωτεινό παράδειγμα, ότι τέτοιες σχέσεις μπορούν να οικοδομηθούν, έχοντας ως κέντρο αρχές, θέσεις και αντιλήψεις που ενώνουν όλους τους ανθρώπους του πλανήτη.
Πίστεψα εξ αρχής σ’ αυτή την προοπτική και στην δυνατότητα να συνεργαστούμε όλοι μαζί. Το καταφέραμε και αξίζουμε όλοι μας- μεταξύ μας, ένα μπράβο και ένα μεγάλο “ευχαριστώ”.
Θεσσαλονίκη, Οκτώβριος 2010.
Posts
